chaos
van enkele armen waarvan men niet weet hoe ver
hun sporen zijn begonnen omdat zij krimpen voor de wind
de eenzame massa marcheert
de verzadigde massa rust
de vertrouwde massa keert niet weer
niets gevonden wordt ook toen er maar één enkele god met spot
door de wegen trok waarvan gezegd kan worden hoe dichtbij
het trof in de tuin van de uitgeteerde en de in en in getergde
men volgt trouw en eenzaam
men laat zich welgevallig overspoelen
men ziet niet om
de hervonden dolkstoot in de rib uit het lijf voert door
moerassige broeinestige putten het is zot wat men weet
en meer zulks te willen weten zonder verbazing om het aloude
vertolker van de wind waai
vertolker van water te koop stroom
vertolker van ondoorgrondelijkheden steun dan toch
en zie dan toe hoe de armenvuist vult het spoor
trotserende de storm van pover geweld
niet te tellen namen zo zij er zijn
gepubliceerd in Roodkoper (1999)
uit: omdat het klinkt maar niet vastligt (2001)