spectacularisme alles

wij vinden
zo zie ik dat spectaculair
overweldigend treffend gezien
knallend knallend knallend bij ons thuis
niet te missen
erbij zijn

we laten ons
je laat je
ik pas
(me aan
er is een meerderheid)
ik ook laat alles
stiksel van spuug

tetteren schreeuwen haast en raas
en jan? kallen ja en lachen en ook
de kat takelt het vlees en lees
spek in de wind het grote
vlees is uitgesproken en beslist
neemt slaapverwekkende
het wildste jong tot zich
vreet het met braken
al is het vet en was het liefde

het oordeel zou een oogdeel een splinter
moeten zijn het leeft
zwetende en vermeerdert
de schim om menselijke figuren
de onderuitgezakte machines
pompend gejuich gejaag elysees! elysees!

volle oren vullen lege ogen
het brood komt vanzelf de boterheuvel opgesneld
de met kletsen gevulde gezichten tegemoet

laat de werkelijkheid zichzelf uitleggen
we zijn van wachten geworden
en wáárop dan louter antwoorden

geef stem
brul je holtes vol
zolang je al vergeten kunt
wees er laat je zien en zwijg
wat je wil zeggen tenzij iedereen
het wil horen zonder herinnering

NB: het is vastgesteld dat in de minst zeldzame gevallen de langste weg inderdaad veel krappe bochten maakt en daarmee en met onijkbare ritmes een afwisselend uitzicht geeft. op korte termijn wordt dit gelijkgemaakt aan de realiteit, nl. grote aantallen mensen kunnen alleen dicht op elkaar samenleven wanneer iedereen niet verder kan kijken dan wat strikt noodzakelijk is.

gepubliceerd in zwart water (2003)